’t Fean ’58 kampioen dankzij gelijkspel tegen SC Twijzel

De ontlading was groot na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Boland uit Meppel. Het 1-1 gelijkspel van ’t Fean ’58 tegen SC Twijzel was genoeg om de kampioensvlag te hijsen. Maar liefst 45 jaar moesten de blauwhemden wachten op dit moment. De medailles werden namens de KNVB uitgereikt door Auke van der Horn, terwijl Renze From, met 580 officiële wedstrijden in het eerste elftal van ’t Fean ’58, de kampioensschaal mocht overhandigen. 

Alle ingrediënten waren aanwezig. Een lekker voetbalweertje, een geweldige ambiance, zo’n 500 toeschouwers. Goed voor een heerlijk sfeertje. Zelfs het vuurwerk ontbrak niet. De jeugdige supporters hadden hun meivakantie nuttig besteed met het maken van megaspandoeken. Dweilorkest De Harekieten blies zich de  longen uit het lijf. We zijn er bijna, zo werden de spelers begroet bij het betreden van de grasmat. Dat bijna betekende letterlijk één puntje.

Na precies negentig minuten stond de 1-1 eindstand op het scorebord. Het ene benodigde puntje was binnen. Het waren wel negentig uiterst spannende minuten. SC Twijzel liet zien over een degelijke en taaie ploeg te beschikken. Hoewel het vaak eenrichtingsverkeer was kwamen de bezoekers vlak voor tijd op 0-1. Een vrije trap van Mack Wichaisuek werd fraai door Wietze van der Valle binnengekopt.

De tweede helft hetzelfde verhaal. Een aanvallende thuisclub en SC Twijzel loerend op de counter. Wat ’t Fean ’58 ook probeerde, de bal wilde er maar niet in. Wietze Vrij krulde een vrije trap binnenkant paal. De bal stuiterde terug in het veld. Een strafschop van André van der Molen werd gestopt door doelman Jacob Bremer (‘ik had van de vorige wedstrijd onthouden in welke hoek hij de bal schoot’). “Ik koe wol troch de grûn sakje”, zei de anders zo trefzekere penaltynemer. Halfweg de tweede helft was het toch raak. Een corner van Wietze Vrij werd ingekopt door Jens Hamstra (1-1). Het feest kon beginnen.

“It moatst hjoed fier fuort komme, mar wat is sa prachtich foar de klup”, zei André van der Molen. Er zat nogal wat spanning op de wedstrijd. Aanvoerder  Willem van Kammen: “Guon spilers hiene der wat lêst fan, benammen doe’t wy net skoorden. Wy kriegen kânsen genôch, mar dy wurden net benutte.”

Kampioen en dat met nog drie wedstrijden voor de boeg. Trainer Mark Bosma, samen met Minno van der Werff, bezig aan z’n eerste jaar bij de Feansters, had dat zeker niet verwacht. “Wij zagen dit als een overgangsjaar. Maar wij zijn de terechte kampioen”, vond hij. “Wij hebben alle wedstrijden van de concurrenten gewonnen. Het vorige jaar bijna gedegradeerd, dan zijn je verwachtingen niet al te hoog. Waarbij kwam dat Raoul Dijkstra vertrok en Erwin Tabak al meteen zwaar geblesseerd raakte. Erwin heeft met zijn snelheid toch de kwaliteit om een wedstrijd te beslissen.”

Hij noemde de titel ‘het kampioenschap van het collectief’. “Het teambelang stond voorop, daar hebben we steeds op gehamerd. Wij hebben geen spelers die er bovenuit steken. Iedereen weet wat zijn taak is. Het systeem hebben we heel goed uitgevoerd.”’t Fean ’58 incasseerde slechts 19 tegendoelpunten; de concurrentie dik in de dertig. Terwijl het aantal gescoorde doelpunten er niet uitsprong. “De achterhoede is het fundament van het elftal. Wij hebben met discipline en veel op de nul gespeeld. Meestal is het zo dat die ploeg, die de minste goals tegen krijgt, kampioen wordt. En dat bleek ook nu”, aldus de succesvolle coach.

© Verslag: Jacob Hielema

• Facebook
• Twitter
• Linkedin
• Whatsapp
• Whatsapp
• Mail